Selo Nožičko je naseljeno mjesto u jugozapadnom dijelu opštine Srbac koja pripada entitetu Republika Srpska. Smješteno je u južnom dijelu srbačko- nožičke ravnice. Gledajući malo šire Nožičko je smješteno u srednjem dijelu tzv. Župe, regije smještene u donjem toku rijeke Vrbas na njenoj desnoj strani. Vrbas ujedno čini i zapadne granice sela odvajajući Nožičko od Lijevča polja. Sjeverne granice su otvorene ravnicom prema susjednim Prijebljezima i Crnaji, istočne se naslanjaju na Brezovljane i Selište, dok južne granice u brežuljkastom području idu do sela Stari i Novi Martinac.

Oko 2/3 sela je smješteno u Nožičko-srbačkoj ravnici, dok je njegov manji dio u brdovito- brežuljkastom području. Nadmorska visina u ravničarskom dijelu sela je prosječno 99 m, a najveća je u zaseoku Brđani i iznosi 148 m.n.v.. Centar Nožičkog , za koji je uobičajen naziv čaršija, se nalazi na 111 m nadmorske visine.
Poslije obavljanja velikih radova i izgradnje vodoobranbenog nasipa duž Vrbasa koji je završen 1908.godine došlo je do masovnog naseljavanja ravničarskog dijela sela,koji je tada bio izložen plavljenju.

1960.godine prokopan je odvodni kanal zvani „šlajiz“ i to od korita Vrbasa u području polja susjednog sela Stari Martinac pa do nožičke čaršije tj. do centra Nožičkog. Kanal je prokopan tako da svojim koritom prolazi područjem gdje ravnica prelazi u brežljke i usput presijeca vodotoke četiri riječice (Šljivak, Rekava ,Krivaja i Ribarica) čiju vodu prikuplja i odvodi u Vrbas. Time su te riječice stavljene pod kontrolu i ujedno je prestalo plavljenje i ugrožavanje sela.
Nožičko je selo bogato izvorima pitke i zdrave vode. Najpoznatiji izvor je Makarevac, ne samo u Nožičkom već i šire. Izvor je uređen prije više od sto godina i niko nikada nije saznao po kome ili čemu je dobio baš taj naziv. Zna se samo da je to jedna od najzdravijih voda u Krajini. Blizu samog centra sela postoje i uređeni izvori Borkovac i Malinovac.
Klima je specifičnija varijanta kontinentalne klime sa izraženim jesenima i proljećima bez jakih vjetrova. Prosječna godišnja temperatura iznosi 11 stepeni Celziusa. Prosječno godišnje padne oko 870 mm po kvadratnom metru kiše i to najviše u maju i oktobru.
Pošto većinskim dijelom leži u ravnici Nožičko je selo bogato obradivim površinama, naročito u dijelu uz rijeku Vrbas koje narod zove „polja“, gdje se siju razne vrste žitarica. Na malo višem terenu koje je pogodno i za voćarstvo, su uz obradivo zemljište rasprostranjene i guste listopadne šume. Područje sela je pogodno i za razvoj stočarstva jer posjeduje mnostvo livada i pašnjaka.
Nožičko se može podijeliti u tri zaseoka : Lužane , Brđane i Brezovaču koje zajedno spaja centralni dio sela tzv. Čaršija. Kroz centar sela prolazi asfaltni put kojim se stiže u Srbac (12 km) i Banja Luku (45 km).

Po jednom uvjerljivom predanju ovde su na nož dočekivane turske horde, a vjeruje se da su ovdašnji kovači kovali noževe s dugom drškom i sječivom tzv. nožine ,tako da naziv sela može imati ishod u pojmu nož. Selo je prvobitno nastalo na mjestu današnje čaršije i odatle se dalje širilo.

Preci Nožičkog i okoline uglavnom potiču iz dijela Crne Gore i Hercegovine ,pa i iz Srbije. Pretpostavlja se da su došli prije turske najezde na ove prostore. U zadnjih 100 do 200 godina u Nožičkom je bilo češćih doseljavanja i odseljavanja stanovništva. U poslednjih 120 godina obavljeno je 13 popisa stanovništva na ovdašnjim prostorima i za taj period postoje podaci o broju stanovnika u Nožičkom.

Prema prvom popisu Austro-Ugarske vlasti od  1879.g. Nožičko je imalo 82 kuće i 503 stanovnika i svi su bili srpske nacionalnosti i pravoslavne vjere . Prosječan broj ukućana po domaćinstvu je iznosio 6, a Nožičko se spominje kao sjedište  opštine(džemata).  Prema drugom Austro-Ugarskom popisu 1885.g. Nožičko je imalo 102 kuće i 667  stanovnika.  Proces masovnijih migracija stanovništva bio je naročito prisutan poslije Drugog Svjetskog  Rata nakon što je Nožičko postiglo najveći broj stanovnika  i to 1953.g. kada je je imalo 1539 stanovnika. Nakon tog perioda nastupilo je postepeno smanjene stanovništva iz nekoliko razloga, a na prvom mjestu bio je odlazak mladih generacija iz sela u grad što se vidi iz sledećih popisa:

U periodu kada je Nožičko imalo najveći broj stanovnika bile su karakteristične migracije iz viših župskih predjela u Nožičke ravnice.
Prema zadljem popisu stanovništva sprovedenom 2013. godine u Republici Srpskoj, selo Nožičko je imalo 1011 stalnih stanovnika. Prisutna je i dalje tendencija opadanja broja stanovnika uslijed odlaska prije svega mladih ljudi u gradove i inostranstvo u potrazi za boljim životom, kao i zbog negativnog prirodnog priraštaja stanovništva.

Nožičko je selo koje i po površini i po broju stanovnika spada među najveća na Srbačkoj opštini, a ujedno je je i jedno od sela po kome se najviše prepoznaju istorija i narod srbačkog kraja.